Dromen in een Medische Wereld

Ik droom van een wereld waarin we ons vooral afvragen hoe we gezond kunnen blijven voordat we iemand anders vragen ons beter te maken. Dit zeg ik overigens met alle voorzichtigheid en gevoel voor nuances, ik ben mij uiteraard bewust van dramatische oneerlijke ziektes. En gelukkig zijn er dan, in ons gedeelte van de wereld, geweldige artsen om ons zo goed mogelijk te behandelen. Ik wil dan ook “ons gedeelte van de wereld” benadrukken. De medische kennis, technologie, farmacologie, het comfort, de hele samenleving heeft er recht op. Dat is bijzonder en dat moeten we niet vergeten. Het zegt al genoeg om te vermelden dat patiënten in ons gedeelte van de wereld hoogst verontwaardigd zijn als er gedurende de verhuizing naar een nieuw verbouwd ziekenhuis de eerste twee dagen geen TV op de kamer is.

Ik denk hieraan op weg naar het Jeroen Bosch ziekenhuis voor een presentatie van de clustermanager Marketing & Communicatie, Celia Noordegraaf.

Communicatie is iets wonderlijks!

Waarom komen sommige boodschappen niet aan en andere wel? Celia Noordegraaf gaf ons een interessante kijk achter de schermen. Hoe geef je een gebouw van 380.000m3 met jaarlijks meer dan 500.000 polikliniekenbezoeken en ruim 60.000 ziekenhuisopnames een gezicht? Hoe zorg je dat mensen een positief gevoel krijgen, zowel werknemers als patiënten over een plek die ons vervolgens voldoende vertrouwen moet geven om “het” onze gezondheid toe te vertrouwen? Celia Noordegraaf is een charmante, bijna kwestbare vrouw om te zien met een overtuiging en subtiele “power” die aan de basis ligt van alles wat ze zegt. Tegelijkertijd ook een relativeringsvermogen en humor waaruit blijkt dat ze gewoon een mens is. Terwijl ze spreekt realiseer ik mij dat een man zo´n functie zo anders zou uitvoeren. In iedergeval zijn er niet veel mannen die toegeven dat ze er soms naast zitten. -Deze opmerking kan beïnvloed zijn door vele jaren in een Zuid Europees land met macho mannen te proberen door één deur te komen...- maar toch.

Haar communicatie “skills” worden gedurende de presentatie op de proef gesteld. Het zal niet de eerste keer zijn dat zij wordt aangesproken op de lange wachttijden bij de ziekenhuis apotheek of een afspraak bij de specialist die 8 keer is verzet. Maar daar kwamen we nu niet voor en ik word er plaatsvervangend ongeduldig van.

Celia is namelijk niet voor niets communicatie vrouw van het jaar 2011 geworden. Zij heeft bewezen nieuwe bronnen te kunnen aanboren in tijden waar iedereen klaagt over gebrek aan budget. Met een duidelijke visie en overtuiging heeft ze partijen weten te enthousiasmeren voor iets dat voorheen het “probleem” was van de overheid. Wat mooi om te zien dat het dus zo ook kan.

Op weg naar huis en dankzij een gemiste afslag, een lang gesprek met mijn mede reizigster. Zij gaf mij een tip om te kijken naar Simon Sinek en het verhaal over de “Golden Circle”. Mooi, hoe zo´n verhaal over de volgorde van het brengen van je visie altijd moet beginnen bij “waarom”. Wat inspireert je en “waarom” wil je dat delen met anderen? Voor Celia heeft het gewerkt en nog steeds. “Waarom” blijft een essentiële vraag. 

En ik? ik begrijp nu dat als je je dromen niet deelt je altijd een dromer blijft.