|
Wat leuk! 2 jaar na dit bezoekje & deze post is de Waterbuffel-boer trending topic op de nationale TV en radio! Ach ja, I told you :) Dus voor alle nieuwe KNUFFELBUFFEL fans, mijn blog over een dagje OP BEZOEK BIJ BOER ARJAN EN ZIJN KNUFFELBUFFELS  KNUFFELBUFFELS in het NIEUWS! Fotoserie van Gert Janssen : Klik hier - Telegraaf TV: klik hier - Dumpert : klik hier - Omroep Brabant : klik hier - Hart van Nederland : klik hier - Het Jeugdjournaal : klik hier "In the end we will conserve only what we love..." Na de industriële revolutie zijn we van burgers gebombardeerd tot consumenten. Wat dit betekent? Een burger wil graag dat de boer zijn koeien aait maar de consument wil zo min mogelijk betalen voor zijn hamburger. Vroeger besteedde we rond de 40% van ons besteedbare inkomen aan eten. Nu proberen we het als consument onder de 12% te houden. En voor dat geld heeft de boer geen tijd voor aaien. Geen ruimte voor zijn vee om vrij rond te lopen. Geen geld voor écht verantwoorde voeding. Alleen volume maakt het zakelijk nog haalbaar om te overleven. Zeggen ze. Het is dus niet vreemd dat biologische voeding duurder is. Het kost meer tijd, moeite en geld. Of we moeten om de beurt zelf de koeien gaan aaien. "In the end we will conserve only what we love...”. Misschien kiezen we dan heel bewust voor een maaltijd, zelfs af en toe zonder vlees, en gaat de boer zich omscholen. Óf je gooit het roer om en begint een Stoerderij. Voor het beginnen van een “gewoon” melkveebedrijf bestaat een quotum dus koos Arjan Swinkels voor waterbuffels. In zijn Stoerderij in Breugel houdt hij waterbuffels en verkoopt hij rauwe buffelmelk, buffelijs en buffelvlees. Op zijn 7 hectare lopen 18 waterbuffels. De kalfjes blijven bij de moeder. De stieren lopen apart in een verder veldje waar ze zich alleen druk hoeven te maken over waar het lekkerste gras groeit en welke boom de fijnste schaduw geeft. Ze hoeven niet veel te buffelen zeg maar. De rust die Arjan uitstraalt werkt aanstekelijk. We kuieren een beetje achter hem aan door het kniehoge gras. De zon straalt, it could be worse. “Wachten jullie hier even? is geen straf toch?” en inderdaad, laat ons maar lekker staan. Onze zoons bedenken een leuk spelletje, wie plukt de langste grasspriet en testen welk draad er onder stroom staat. Geen mobiel bij de hand leidt vaak tot mooie dingen. Ondertussen badderen de buffels ongestoord door hun poeltje. Een van de buffels heeft zin in actie en spurt erop los. We zitten allemaal onder de modderspatten en kijken elkaar proestend aan. De rauwe melk is vooral geliefd bij zijn Turkse klanten. Ze komen uit België speciaal bij hem de melk halen en maken er romige yogurt van, een Turkse delicatesse. De dagelijkse hoeveelheid melk is nog niet genoeg om aan een groothandel te verkopen. Eigenlijk zou een vergelijkbare kleinschalige kaasmaker zijn melk moeten afnemen. Wat mij steeds weer opvalt bij dit soort pioniers is dat zij in het reguliere circuit niet terecht kunnen. De kleinschaligheid vereist een andere logistiek. En bovendien functioneert het het beste om met mensen te werken met vergelijkbare ideologieën. Dan hoef je elkaar niet alles uit te leggen. Gewoon duidelijke afspraken (2 kratten bier voor de site) hebben gezorgd voor een mooie weergave van zijn droom. Arjan runt zijn Stoerderij naast zijn vaste baan. Zijn crowdfunding loopt wel boven verwachting en zijn producten worden enthousiast afgenomen op de verschillende markten zoals de populaire Feel Good Market op Strijp-S (Eindhoven). Uiteraard sluiten wij, samen met onze vrienden, ons bezoekje af met een crowdfunding toezegging. Dit soort initiatieven moeten gesteund worden. Bij het inleggen van €100 krijgen we over een jaar vlees t.w.v. €125. Probeer dat maar eens te evenaren bij de bank! Arjan´s bedrijfsvoering en zijn visie zijn een voorbeeld van onze nieuwe economie met hernieuwde waarde voor onze voeding en omgeving. Nog even een laatste aai over een modderig buffel hoofd en met 3 potten ijs, hernieuwd positivisme en 1kg gehakt vertrekken we huiswaarts.
1 Comment
"Wie had 5 jaar geleden kunnen denken dat guerrilla-tuinders en stadsboeren de nieuwe helden zouden worden? Of dat een stichting alsGroen Dichterbij een landelijke campagne heeft lopen met 400 projecten en dat indivuele burgerparticipatie omisbaar is geworden om beleidsdoelen te realiseren. Niemand denk ik, maar het is wel zo!" lees meer op de site Voor de Wereld van Morgen - ASN BAnk
 Of ik in de buurt van een varkensstal woon??
Ja, in Brabant en dan zeker in oost Brabant leven zo´n 340,000 varkens. Je woont dus áltijd in de buurt van een varkensstal. In dit geval betrof het een routinevraag op het intakeformulier van het Jeroen Bosch ziekenhuis i.v.m. de MRSA bacterie. Ik had er nog nooit van gehoord voordat we hier in Nederland kwamen wonen. Tijdens mijn eerste bezoek destijds aan een ziekenhuis verbaasde ik mij over het bordje bij de receptie “Komt u regelmatig in contact met varkens? Graag vermelden bij de inschrijving.” “huh??!!” Natuurlijk ruik ik ze wel eens, die varkens. Maar ja, je ziet ze nooit hè. Want ze zitten lekker met z´n allen opgesloten, lekker dicht bij elkaar, lekker luieren, want ja, veel bewegen zit er ook niet in, én dan wordt je lekker vet. Ik reed een keer voorbij zo´n veevervoerwagen waar je dan net door de spijlen heen hun huid kan zien. Ik schrok van de gelijkenis met die van de mens. Maar ok, het is niet mijn bedoeling om hier een Wakker Dier Actie te houden. Wakker Mens, daar moeten we naartoe. Ik hou van logisch nadenken, werkt verhelderend. Voordeel is dat we het met een beetje goeie wil, allemáál kunnen. Dit zijn de feiten: In ziekenhuizen en varkenshouderijen kampen ze met een zelfde probleem. Ja ik geef toe, de link tussen een varkensstal en een ziekenhuis is niet direct visueel gelegd maar voor beiden is de MRSA bacterie een groot probleem. MRSA staat bekend als een ziekenhuisbacterie maar is sinds 2005 ook ontdekt bij varkens, de houders en hun gezinnen. De oorzaak is zowel bij ziekenhuizen als varkenshouderijen het antibioticagebruik. Nou is daar in een ziekenhuis veel bij voor te stellen maar bij varkens zit het in veevoeder om dierziekten te beperken en groei te bevorderen. Volgens informatie op wikipedia is inmiddels 40% van de varkens besmet met de MRSA. “Aangezien resistentie-eigenschappen gemakkelijk kunnen worden overgedragen op andere bacterie-soorten...vormt de wijdverbreide aanwezigheid van MRSA bij slachtvee een aanzienlijk risico voor de volksgezondheid.” Groeiende cijfers zijn inmiddels ook bekend bij vleeskuikenbedrijven en slachtbedrijven. Laatst bij de schoonheidsspecialiste (ja, sorry even een sprongetje zonder bruggetje) vertelde Linda mij dat haar oom, Eric van den Heuvel, een belgisch probiotica product heeft ontdekt dat niet alleen de MRSA bestrijdt maar er tegelijkertijd voor zorgt dat er minder antiobiotica gebruikt hoeft te worden om ziektes te bestrijden, in zijn geval, in de varkensstal. “Ik ben overgestapt van het afdoden naar het beheersen van bacteriën door 3 probiotica producten te gebruiken. Probiotica in het water, voor het inwerken van de stallen tijdens het reinigen en als spray voor de varkens. Door het gebruik van probiotica komen er veel gewenste bacterieen in de stal. De laatste dertig jaar hebben we echter door het afdoden van bacterieën juist de sterktste soorten geselecteerd” “Door het gebruik van probiotica is het antibioticaverbruik met 95% gedaald” volgens Eric van den Heuvel. Ook in het woonhuis wordt probiotica toegepast. Bij zijn gezinsleden heeft hij de besmetting van 4 van de 5 gezinsleden teruggebracht naar 1 binnen een half jaar probiotica gebruik. In huis wordt nu geen staphyloccocus meer gemeten. Even voor de duidelijkheid; ik zie ook liever blije varkens in de modder baggeren maar aangezien ze in Nederland eerder zullen vliegen moeten we de situatie nu bij de hoorns pakken. Ik ben geen microbioloog maar een dergelijk hoog MRSA % is gewoon bad news, hoe je het ook bekijkt. Er van uitgaande dat het antibioticaverbruik beperkt moet worden zullen er alternatieven moeten komen. Zou probiotica hier een bijdrage aan kunnen leveren? Eric van den Heuvel is er inmiddels al 5 jaar mee bezig om zijn ondervindingen met collega´s te delen. Het probleem: er is nog geen wetenschappelijk onderzoek gedaan in stallen, wel in ziekenhuizen overigens, waarvan de resultaten positief waren. Waarom wordt daar dan niet mee begonnen? Eric van den Heuvel zegt het onderzoek waarschijnlijk zelf te moeten bekostigen omdat hij de onderzoekers en wetenschappers niet aan de gang krijgt. En ondertussen gaat het antibioticagebruik gewoon door en worden varkenshouders die opgenomen moeten worden in het ziekenhuis in quarantaine gelegd i.v.m. mogelijke MRSA. Lijkt me niet logisch. Terwijl ik daar zo lekker lig met mijn maskertje bedenk ik hier meer over te willen weten. Over een paar weken heb ik een afspraak met Erik van den Heuvel, de enige varkenshouder in Bernheze (oost Brabant) die probiotica gebruikt in zijn stallen. Ik ben benieuwd naar zijn verhaal en vooral waarom de informatie die ik nu lees bijna 2 jaar oud is en ik er nog nooit van heb gehoord. Waar een maskertje soms niet allemaal goed voor kan zijn. Wordt vervolgd. |
De kolibrie als inspiratie
Onderwerp
Alles
Archief
Oktober 2016
|
