Het is 2013 en het jaar is veelbelovend begonnen. Mijn besluit in mijn laatste blog om mij te verdiepen in de verschillende inspirerende projecten in mijn omgeving geeft weer stof tot nadenken en schrijven. De beeldspraak van de weg in het gedicht van Antonio Machado blijkt zeer passend om mijn zoektocht te verwoorden. 
De volgende stap is letterlijk; de eerste stap zetten.

Nou, en dan moet je dus gewoon gaan wandelen. Niet dat ik hiervoor ergens op een bankje zat ofzo, maar meer dat ik stukjes líep te lópen.

Bij gebrek aan een (sociaal) netwerk is Twitter voor mij van onschatbare waarde gebleken. Een oneindige bron aan inspiratie en informatie. 
Het zingende vogeltje op de wandeling zeg maar..!
Door Twitter ben ik o.a. in contact gekomen met het begrip "Sustainocratie", De Stad van Morgen en met Jean-Paul Close. Ik heb wel even getobd over de vorm en inhoud en hoe ik dit wil delen met de wereld en met jullie wil beginnen.... Ik ben mij er ook van bewust dat er lezers zullen zijn die besluiten niet verder mee te wandelen en nieuwe lezers zich zullen aansluiten. Wellicht komen we elkaar iets verderop nog tegen. Wellicht niet. In ieder geval kwam ik tot de volgende conclusie:

                                          "Just tell it how it is." 

Via Twitter kreeg ik een paar maanden geleden een leuke reactie op mijn blog van een onbekende volger. Aangezien ik voornamelijk vrienden en bekenden zo gek heb gekregen om mijn blog bij te houden was het leuk om te horen dat onbekenden het ook met plezier lezen. Na wat ge-google bleek mijn volger niet alleen ook lang in Spanje gewoond te hebben maar nu ook woonachtig in de buurt (Eindhoven) en met zeer interessante projecten bezig. Daar wilde ik wel wat meer over weten dus heb gemaild met de vraag of we eens kennis konden maken. In het gesprek met Jean Paul Close blijken onze gemeenschappelijke ervaringen als Nederlander in Spanje, daarna als remigrant in Nederland en de verschillende culturele verschillen een leuk aanknopingspunt te vormen. Jean Paul is al enige jaren langer terug in Nederland en heeft niet stil gezeten. Hij heeft de term "sustainocratie" bedacht als "de nieuwe democratie waarin de mens centraal staat" waardoor "duurzame menselijke vooruitgang" als hoger maatschappelijk doel wordt gesteld.

Wat mij als eerste bijzonder aanspreekt is de pioniersgeest. De visie, laten we kijken of dingen ook anders kunnen, beter. En als ik dan hoor dat er inmiddels in de omgeving van Eindhoven veel mensen bij betrokken zijn vanuit hun eigen visie van een nieuwe werkelijkheid ben ik erg nieuwsgierig. Ik heb veel gelezen over burgerinitiatieven en in een verzorgingsstaat als Nederland waar altijd een overheidsdeur was om op te kloppen belooft dat veel geroer in de huidige structuren. Jean Paul nodigt mij uit om enkele bijeenkomsten bij te wonen om een indruk te krijgen wat er speelt. Voor mij een gelegenheid om "onder de mensen" te komen en inspiratie op te doen. Ik bied aan, passende in de sustainocratische filosofie van wederkerigheid, erover te schrijven.

Jean-Paul Close is van mening dat verandering vaak ontstaat vanuit chaos. Wat dat betreft hebben we de tijd mee. Ons veilige vangnet, datgene waar onze generatie op heeft gerust, lijkt nu langzaam maar zeker af te brokkelen. En geloof me, ik kan er over meepraten. Ons huis in Spanje waar we altijd ons spaargeld in gestopt hebben is nu 60% minder waard. Ik bedoel, we zijn niet zielig, but it hurts. Daarentegen staan in Spanje verhalen in de krant over gepensioneerden die van hun balcon afspringen omdat ze al hun geld op hebben gemaakt  aan het afbetalen van de hypotheek van hun werkloze kinderen. Dit soort drama´s zetten onze tegenvallers wel in perspectief en zelfs de crisis in Nederland in een ander daglicht.

De macro vraag is of we in paniek de brokstukken bij elkaar moeten rapen en met een grote tube super glue de boel weer aan elkaar moeten knutselen. Of, zien we door het ontstaan van die enorme gaten nieuwe oplossingen als vanzelf ontstaan? Doordat ze een andere vorm hebben kijken we er misschien wel overheen. "Je ziet het pas als je het doorhebt" zou Cruijff zeggen. Ook buiten het voetbalveld, uit een vrij onverwachte hoek.

Ik denk hieraan terwijl ik aandachtig luister naar de verschillende aanwezigen op de eerste bijeenkomst van de Stichting Michaelson waar ik ben uitgenodigd. Het is een bijzonder gezelschap, verschillende achtergronden en redenen om erbij te zijn. De gemene deler is dat iedereen op eigen initiatief aanwezig is om iets bij te dragen. De locatie en de inrichting is een prachtig decor. Schilderijen met harten in felle kleuren, antiek en nieuw meubilair door elkaar heen. Een tafel met verzorgde versnaperingen en een vloer die onbedoeld prachtig is. Vlekkerig beton in afwachting van, net zoals de Stichting, een goede basis. Alle ingrediënten zijn verder aanwezig.

Het centrale thema is zelf-redzaamheid. Niet alleen op deze bijeenkomst maar ook als uitgangspunt van wat Jean Paul "sustainocratie" heeft genoemd en hij beschrijft als de enige manier voorwaarts voor de moderne mens. Het begrip en de gedachte erachter vereist wel enige pioniersvisie, verschuiving van paradigmas en dergelijke termen. Alhoewel ik voorstander ben van dingen vooral simpel te houden kan ik mij ook voorstellen dat deze nieuwe visie gewoon soms een andere naamgeving nodig heeft omdat de oude termen de lading niet meer dekt.

De gedachte die het meest los maakt bij mensen is dat het uitgangspunt is om de initiatieven vrij te houden van geldstromen. En als je wilt weten wat voor reactie je dan krijgt laat ik je achter met twee vragen: hoe zie je dat zelf? En hoe ziet jouw omgeving dat?  

(Als je de vraag wilt antwoorden op deze blog in de “comments”, heel graag!)

Je zou jezelf kunnen afvragen; ok, waar staan we nu dan? En het verassende antwoord is:              

                           We staan er midden in!

Na de bijeenkomst, nog helemaal warm van zoveel hartelijkheid en "buena onda" (vrije vertaling: fijne sfeer) zet ik in de auto de radio aan, John Lennon galmt door de speakers:


                 "You may say I'm a dreamer, but I'm not the only one"