In de kapsalon waar ik gemiddeld iedere 6 weken kom om mijn wijze haren te verhullen hebben ze een nieuwe produktlijn geïntroduceerd... Een hele plank met haarstukjes en sjaaltjes in modieuze kleuren. Hun doelgroep? vrouwen die door de chemo kaal zijn geworden. Het zijn prachtige haarstukjes overigens, heel natuurlijk. Er toch vrouwelijk uitzien als je op je allerongelukkigst bent kan misschien een heel klein beetje van de pijn wegnemen. Tegelijkertijd is het een extreem dramatisch teken. Dat er dus zoveel vrouwen zijn die dit nodig hebben dat er een hele lijn voor is bedacht. Kanker is overal. Het grijpt om zich heen met onzichtbare tentakels en tackelt bekenden, vrienden, familie, geliefden en kinderen. We kunnen er niet omheen. We zijn allemaal op een bepaalde manier een keer aan de beurt. Het kan je compleet onverwacht overkomen als je nooit noemenswaardige gezondheidsklachten hebt gehad. Het ligt op de loer als je erfelijk belast bent. Hadden we het maar helemaal zelf in de hand, dan konden we er tenminste verantwoordelijkheid voor nemen. Het kwalijke is namelijk dat als we geloven wat ons wordt voorgeschoteld we de indruk krijgen dat alles “under control” is. Onze voeding, de lucht die we inademen. Het water dat we drinken. Allemaal niets aan de hand. Alles voldoet aan de normen en regels, keurig wetenschappelijk onderzocht. Ondertussen zit er plastic in de honing. Antibiotica in ons drinkwater. Hormonen in onze kip. Fijnstof in de lucht. Heeft iedereen stress omdat de hypotheek betaald moet worden. Geven we als solidaire burger geld aan de kanker bestrijding maar is er over kanker voorkoming nog niet veel nuttigs wetenschappelijk onderzocht. Gebrek aan sponsoren denk ik. Tussen al het verdriet van het verlies komen we niet toe aan het stellen van de juiste vragen. Waarom heeft Nederland, na Denemarken, het hoogste borstkanker cijfer van de wereld? Ik ben zo’n halve gare die denkt dat er meer aan de hand is. Dat we in een systeem leven dat datgene in stand houdt waar het systeem zelf baat bij heeft. Niet bij het oplossen van de kern van het probleem. We wachten op de overheid die het voor ons gaat oplossen. De overheid wacht op de politiek. De politiek wacht tot de burger een duidelijk signaal geeft dat ze gaan stemmen op de partij die dit op de kaart zet. Ik hoop niet dat we wachten tot het moment dat er geen kappers meer zijn maar alleen nog winkels met pruiken. Meer weten over dit onderwerp?Deze boeken zijn voor mij bepalend geweest in mijn bewustwording over de essentie van het grote probleem en hoe onze dagelijkse keuzes een stem zijn voor de wereld waar wij in willen leven. Over de voedingsindustrie en wat er allemaal niet wordt verteld. Over voeding, hoe het zou moeten en wat we daarvan kunnen leren. *Alle fotos die gebruikt zijn, zijn geen affiliate links maar puur informatief. De foto van het sjaalmutsje komt van http://www.mooihoofd.nl
8 Comments
4/4/2015 07:44:05 am
Hoi Marina,
Reply
Marina
4/4/2015 03:14:21 pm
Dank Jean Paul, dat jullie met de Stad van Morgen (Eindhoven) en Aireas zulk enorm waardevol werk doen voor ons allemaal!
Reply
Joost
4/4/2015 08:50:04 am
Hallo Marina,
Reply
Marina
4/4/2015 10:32:55 am
Let the Revolution begin! ;))
Reply
Ellen
4/4/2015 01:37:51 pm
Ben blij dat het boek Not on the label je zo beinvloed heeft. Van dat plastic in de honing wist ik niet. Weer wat geleerd. Ellen
Reply
Marina
4/4/2015 02:59:03 pm
Inderdaad Ellen! een AHA moment met hoofdletters. And now I'm just paying it forward :)
Reply
Hayat
11/4/2015 10:08:46 am
Marina
Reply
Leave a Reply. |
De kolibrie als inspiratie
Onderwerp
Alles
Archief
Oktober 2016
|