Kerstboodschap: Ode aan alle moeders

Kerstmis. Eigenlijk een heel mooi moment om stil te staan bij alle moeders van deze wereld. Alle Maria’s die hun eigen Jezus of Jetje op de wereld hebben gezet. Alle moeders die iedere dag weer met alles wat ze in zich hebben er het beste van maken.

​De moeders die daarnaast ook nog een eigen leven proberen op te bouwen om niet alleen de kinderen gedegen af te leveren aan de samenleving maar ook zelf als mens een stempeltje achter te laten. Een stempeltje wellicht geïnspireerd door hun eigen moeder als voorbeeld van hoe het kan en in sommige gevallen misschien wel hoe het in ieder geval niet moet.

Zelf val ik in de eerste groep, gelukkig. Hoe ouder je wordt hoe meer je dingen beter begrijpt. Soms moet het even bezinken. Bijvoorbeeld toen ze zei, “Hey dat is een leuke jongen!” en dat ik dan 3 jaar later met die jongen in het huwelijk stapte. Of toen ze zei, “Hey, dat is een leuk huis!” en dat we 6 maanden later dat huis kochten. Of de dagelijkse bepalende dingen, zoals iedere dag koken en de tafel dekken met liefde. Of geschenkjes zoals dit beeldje.

​

“Leuk beeldje” dacht ik jaren. En nu denk ik, “shit! wat een schitterend “beeld”!!” Het is gewoon de belichaming van “Go with the flow”, altijd elegant blijven bewegen met zachte vormen. Alles behalve harde starheid of hoekige kilte. Altijd dit beeld blijven vasthouden van door-bewegen, pas je aan aan de mogelijkheden, aan de veranderingen. Aan dagelijkse uitdagingen van het leven, van het moederschap. Dat op het ene moment het meest prachtige is wat er bestaat en op andere momenten het meest frustrerende.
​

​Begin dit jaar had ik een yoga “teacher training” van Shiva Rea waarin dansen en bewegen centraal stonden. Dansen niet alleen fysiek, maar ook je gedachtes laten dansen, je ideeën, problemen, uitdagingen. Gewoon wat vaker denken: “I need to dance with that!” En het dan van alle kanten bekijken, eromheen bewegen, draaien, het tegemoet komen en dan kijken of het “probleem” misschien wel met je mee wil dansen… in plaats van daar gewoon een beetje stom te blijven staan. 

Ok, kom maar op, let’s dance!

Nou ben ik altijd nogal een dansertje geweest ;) Eerst jazz ballet als kind waar ik het bewegen heerlijk vond maar de choreografie, hoe eenvoudig ook, onmogelijk kon onthouden. In Amsterdam in de dans cafés op het Leidseplein is mijn huppeltje vrij bekend geworden. Ik deed die het liefst in mijn eentje want ik vond niemand zo gek om met mij mee te huppelen en bovendien vond ik het ook best lekker, mijn eigen ding doen. Bij de yoga teacher training bleek dat wanneer je allemaal met hetzelfde doel beweegt, je niet alleen jezelf maar ook elkaar enorm versterkt. Die filosofie is nu de basis van al mijn yoga lessen. Samen bewegen, elkaar versterken. De dynamiek van een groep met goede intenties kan bergen verzetten. 

Ik denk aan de moeders die met hun kinderen moeten vluchten, aan de moeders die in oorlogsgebieden nog een maaltijd op tafel proberen te toveren met een glimlach. Aan de moeders die met verdriet terug denken aan hun moeders en inzien dat ze door omstandigheden hun eigen jeugd nooit zullen kunnen evenaren. Aan de vrouwen die zo graag moeder hadden willen worden. Aan de moeders die, ondanks alle dagelijkse inspanningen, het contact met hun kind verliezen en ze zien afdrijven naar onbereikbare eilandjes. Of het meest verdrietige wat je als moeder kan overkomen, voor altijd afscheid nemen van je eigen kind. 

Voor alle andere moeders die het geluk hebben moeder te zijn van gezonde kinderen in een situatie van mogelijkheden, laten we samen allemaal even stilstaan en vervolgens samen dansen om hen te steunen. Hoe “steunen” er voor jou uitziet dat laat ik aan jou over. “Take a minute” om erover na te denken terwijl je hier op danst, beweegt zoals jij dat graag doet.

Iedereen heeft zijn eigen dans, het is de flow die we delen.

Ik wens iedereen een gelukkig 2016. 

​Laten we meer dansen.



​