Lang Leven het Gemak

Wat mij het meest opvalt en waar ik mij voor probeer te behoeden is de macht van het almachtige Gemak. In de supermarkt bij de kant en klaar maaltijden, voorgesneden groenten, een zakje bij elkaar gesorteerde pompoenen voor decoratie. De bladblazers en electrische heggesnoeiers. Alles wordt ons makkelijk gemaakt zodat wij meer tijd over houden om....ja, om wát eigenlijk?  
De nederlandse samenleving is natuurlijk enorm luxe. Het is ook een luxe om in een land te wonen waar vrijheid en veiligheid zo vanzelfsprekend is. Mijn argentijnse vriendin Nora, merkte het heel treffend op. Wat geeft het een ruimte in je hoofd om in zo'n opgeruimd land te leven! En ze bedoelde niet alleen de netheid en de keurige tuintjes. In het dorp waar we wonen zegt iedereen elkaar gedag op straat. Er is geen wantrouwen dat degene die je tegemoet komt je zou kunnen bedreigen met een pistool voor de inhoud van je portemonnaie. Die mogelijkheid maakt mensen voorzichtig en neemt een groot gedeelte van de spontaniteit weg. Wij kunnen het ons veroorloven om gewoon onbezorgd vriendelijk te zijn zonder angst voor onze veiligheid of die van onze kinderen.  
 De vraag is natuurlijk wat we doen met die ruimte in ons hoofd en die tijd die we vrij maken  door alle tijdrovende zaken uit te besteden. Ik heb niet de indruk dat men nu duimen draaiend filosoferend door het leven gaat. We lopen allemaal te rennen. 

We woonden in Spanje in wat voor ons een paradijs was. Ieder vrij moment besteedden we aan het ontwikkelen en verfraaien. Niet alleen esthetisch maar ook inhoudelijk. Hoe kunnen we op onze eigen plek zo onafhankelijk mogelijk functioneren zonder schade te brengen aan de omgeving? Hoe passen we de kringloop toe in onze eigen leefomgeving? Eigen water, een helofytenfilter voor ons afval water, zonnenergie, verwarming met ons eigen gebouwde tegel kachel die brandt op eigen hout. Een grote moestuin, fruitbomen en regelmatig inspirerende vrijwilligers op bezoek via helpx om hun steentje bij de dragen in ruil voor onderdak en een lekkere maaltijd. Gelukkig delen mijn lief en ik deze passie en ging ook veel van onze gezins- en relationele energie in dit soort dingen. Onder het koken praten over de perfecte zuurstofplant voor in de zwemvijver en recepten uitproberen met vergeten groente uit de moestuin.

Nu bijna de laatste dozen zijn uitgepakt van onze inmiddels tweede en tevens voorlopig laatste verhuizing in Nederland komt er weer ruimte voor inhoudelijke plannen. Hoe gaan wij onze vrije tijd invullen op deze nieuwe plek? Een prachtige plek maar geen gelegenheid voor de ambitieuze plannen van voorheen. Waar maken we tijd voor en wat maken we prioriteit? Gezond en gezellig samen eten en dus moestuin en koken blijft onze hoofdzaak. Daarnaast een zaadje planten voor positieve en inspirerende projecten. Er gebeurt zoveel. Er zijn zoveel originele geesten en ondernemende mensen. Als al die energie samen komt zouden er onmogelijke zaken mogelijk worden.

Een kort bezoekje van een dierbare vriendin uit Spanje heeft mij weer even wakker geschud. Ik was bijna vergeten dat ons leven daar ons altijd weer één belangrijke les leerde; er zijn velen wegen die leiden naar jouw bestemming - "Caminante no hay camino, se hace camino al andar" - Antonio Machado. ("Wandelaar er is geen weg, de weg ontstaat al gaande") 

Mijn voornemen voor 2013? Lekker mijn eigen paadje op en de snelwegen omzeilen.

Lieve mensen, volgens mij wordt 2013 gewoon een heel bijzonder jaar voor ons allemaal. Moeten we in plaats van rijstroken toevoegen op de bestaande weg niet meer kleine paadjes bewandelen als een alternatieve route?
Het wordt een mooie wandeling...