De rode draad in mijn leven is het gevoel dat ik altijd een beetje terughoudend ben geweest in mezelf bloot geven. Verder niet zielig ofzo, gewoon een observatie. Heel lang heb ik gedacht dat het aan mij lag. Dan deed ik toch maar iets meer mijn best om mee te doen. Inmiddels accepteer ik dat er veel mensen zijn die niets van mij begrijpen en dat terughoudend zijn dan soms wel lekker veilig is. Ook weet ik dat om je gelukkig te voelen en het gevoel te hebben dat je leven ertoe doet je je beter kan focussen op de mensen waar je mee klikt. Mensen met wie je samen kan stralen. Met wie je mooie dingen kan maken, delen, ondernemen en bereiken. Dat je kan en mag vertrouwen op jezelf en wie je bent en dat je niet bang hoeft te zijn om HELEMAAL te zijn wie je bent want dan geef je indirect iedereen om je heen toestemming om dat ook te doen. Heel eng, ik weet het, en zo bloot.
En ja, weten wie je bent, daar kan je volgens mij een heel leven over doen. Bovendien zijn we ook nooit maar één ding: "We are never one thing; we are a conversation—everything we have been, everything we are now and every possibility we could be in the future. " David Whyte Ik ben een boek aan het schrijven waarin harmonie in het ritme van het leven een belangrijke rol speelt. Dat betekent niet alleen harmonie “for the sake of it” maar het feit dat er een ritme zit in het leven waarin de harmonie uiteindelijk wel weer terug komt als ie even weg is. Het vertrouwen wat we kunnen ontwikkelen om niet bang te worden als het even allemaal uit elkaar lijkt te vallen. Het ritme van het leven zorgt er uiteindelijk voor dat de stukjes weer op hun plaats vallen. Alles is tijdelijk, niets is voor altijd. Het mooie en het kwade. Het vrolijke en het verdrietige. Alles is continu in beweging. Aan het vernieuwen, aan het afsterven en opnieuw aan het vernieuwen. De natuur is hiervoor een prachtig levend voorbeeld. Om dit voor mezelf te begrijpen zijn er heel veel inzichten bij elkaar gekomen. Zowel natuurkundig, ecologisch, filosofisch, spiritueel als magisch en pure Hollandse nuchterheid. En natuurlijk heb ik ook periodes dat dingen makkelijker gaan dan andere. Dat ik meer of minder vertrouwen heb in het natuurlijk verloop. De maanstand en de seizoenen hebben allemaal invloed op hoe wij ons voelen. Bij de een is dit meer dan bij de ander. Gevoelige mensen en mensen die dagelijks betrokken zijn bij de natuur staan hier meer voor open. Doordat we in deze tijd ons erg hebben afgezonderd van het natuurijk ritme door allerlei invloeden van buitenaf en doordat we relatief erg veel binnen zijn, zijn we steeds minder gevoelig voor natuurlijke ritmes. Alhoewel dit in de eerste instantie een voordeel lijkt (we laten ons niet meeslepen door dingen waar toch geen invloed op hebben) is het mijn mening dat het ons afschermen van deze ritmes uiteindelijk leidt tot geen antenne meer hebben voor de dingen die ons beschadigen. Hoe veel mensen kennen we niet die overspannen zijn geraakt, voor ons gevoel van de ene op de andere dag. Vrolijke, fitte mannen en vrouwen die op een dag hun bed niet meer uit kunnen komen… Ik ben ervan overtuigd dat niemand heeft gelet op de waarschuwingen, de alarmlichtjes die het lichaam regelmatig afgeeft. De geest die onderdrukt wordt door dingen die we allemaal moeten doen. Lijstjes die nooit afkomen. Mensen die ons allemaal denken nodig te hebben, op het werk en thuis. Telefoons die ons overal weten te vinden. Pingeltes van emails met opdrachten en verantwoordelijkheden. Lijstjes die we misschien wel niet willen afmaken want dan moeten we luisteren naar onze eigen stem. Het boek schrijf ik voor mensen die intuïtief weten hoe het zit, wat ze willen en hoe ze dat willen bereiken. Mensen die bereidt zijn om anders te kijken om meer te zien. Omdat “Changing the Conversation” begint met een inzicht in je eigen innerlijke “conversation”. Het stemmetje in je hoofd dat je tegenhoudt of juist, voor jou, verkeerde keuzes steunt. Ik wil iedere dag leven met dankbaarheid en vrolijkheid om hier op aarde te zijn zolang als het mag. Ik wil iedere dag genieten samen met de mensen van wie ik hou en alle andere mensen die dat ook willen. En dat zijn er volgens mij heel veel. We zeggen dat op water lopen een wonder is. Voor mij is het echte wonder om in vrede en liefdevol op deze aarde, onze weg te vinden. Te vinden wat onze eigen verantwoordelijkheid is in het bijdragen van onze kleur aan het pallet van het leven. Vroeger dacht ik dat wanneer ik groot was ik dat wel zou weten. Nu weet ik dat het leven juist de ontdekkingsreis is en de puntjes nu pas neerdwarrelen op de “i” tjes. Bovendien zijn er heel veel kleuren. Gelukkig. En bloot? dat voelt steeds lekkerder.
0 Comments
Leave a Reply. |
De kolibrie als inspiratie
Onderwerp
Alles
Archief
Oktober 2016
|